Dola uzależnionego: Lato ze Smudą i smutą

 

Gdy na jesień…(fragment)

Wiosna, słowiki, gwiazdy jak byki,

Księżyc, że choćby w mordę go lać,

Dusza człowieka z nudów się wścieka

I jak tu nie kląć k…. mać!

                               Zbigniew Herbert

Gdy do władz UEFy kołatał Lato,

tak go przegnali, że choć w pysk brać.

Nam zaś nie chcieli pozwolić na to –

i jak tu nie kląć – k…. mać.

Choć zmiany w wielu dyscyplinach

to „nożna” z Latą wciąż musi trwać

tam też Piechniczek, Bugdoł, Kręcina;

i jak tu nie kląć – k…. mać.

Pragnąłbyś z Orłem mieć drużynę,

która potrafi ładnie grać,

a widzisz Smudną kopaninę –

i jak tu nie kląć – k…. mać.

W relacji z meczu następnego

mózgi nam znowu będzie prać

bełkot Dariusza Szpakowskiego

i jak tu nie kląć – k…. mać.

A potem wywiad Smudy w „lufciku” –

słuchasz i nie wiesz: śmiać się czy łkać,

mówi naprany, czy na odwyku?

Dajcie tłumacza  k…. mać!

Gdy jeszcze nocą pies długo szczeka

i Ci do póżna nie daje spać;

to szlag już trafia wprost człowieka –

tu można grzeczniej, starczy: psia mać!

Zaś gdy Ci będzie zależeć na tym,

by sobie wolne od przekleństw dać:

unikaj piłki, Smudy, Laty –

ja nie dam rady! Los, k… mać!