Eurosport2. Bundesliga. Bayer Leverkusen–Borussia Dortmund 1:3. Komentowali: Tomasz Lach i Maciej Murawski.
Defensywny pomocnik (DP) to nie jest arbiter elegancji. Ma głównie powstrzymywać wroga. W jego fachu liczy się wyłącznie efekt. DP zatem w nogi (cudze) kopie, nogi (swoje) podstawia, przepycha aby szturchnąć i szturcha żeby przepchnąć, w tłoku genitalia (cudze) szarpnięciem popieści, rękościsku (swojego) dostaje, gdy trykot (cudzy) obłapi, w wyskoku łokciem wizytę u dentysty wymusi, strzeli czółkiem i z łuku brwiowego agresora krwi upuści, w pół przytrzymie i nie puści. Wszystkie chwyty w użyciu. Jednym słowem DP to boiskowy agresor i niszczący widowisko szkodnik. Ale dla swoich nieoceniony, rzec można: szkodnik pozytywny.
Maciej Murawski grał (choć nie tylko*) jako DP właśnie. Boiskowym zabijaką nie był, choć, naturalnie, zasady – piłka może przejść, zawodnik nigdy – przestrzegać musiał. Był zawodnikiem inteligentnym, w Legii kilka sezonów zaliczył. Warto dodać, że jako piłkarz miał jedną bardzo charakterystyczną cechę, mianowicie armatni wprost strzał i to z obu nóg. Dlaczego armatni? Bo jak odpalił z którejś swojej haubicy, to efektem była salwa… śmiechu na widowni. Uciechę sprawiała zarówno siła jak celność jego kolubryn. Jeden z nielicznych, którzy trafiali w narożne chorągiewki.
Szef Eurosportu Witold Domański wpadł na pomysł, aby zatrudnić MM jako komentatora. I był to pomysł równie fortunny jak przeszłe snajperskie poczynania nominata. Gdy Murawski dla nas kopał popatrzeć się dało, jak zaczął dla nas komentować słuchać trudno. Mędzi i ględzi o tym co kiedyś widział, albo słyszał. Nieprzerwany słowotok jeźdźca bez głowy. Co gorsza przerywa koledze, gdy ten od czasu do czasu (stanowczo zbyt rzadko) próbuje relacjonować, to co na murawie.
Reasumując: jako piłkarz Maciej Murawski był szkodnikiem pozytywnym, jako komentator zaś jest szkodnikiem… tylko.
* Grał także jako obrońca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz