Zwycięstwo albo śmierć

W Wyborczej tytuł anonsujący mecz Ekstraklasy Lech–Legia:

Ogień Legii na mury Lecha

Niestety tekst pod tym lidem rozczarowuje. Zrozumiała i naturalna wojenna tematyka nie została rozwinięta. A szkoda. Spróbuję więc pójść tropem myśli zawartej w tytule.

Zaczynam od bastionu, którego zdobycie jest warunkiem ostatecznego zdobycia fortyfikacji Lech Poznań. To niewątpliwie bramka Lecha i jej niezłomny strażnik Burić. Przed nim Legia napotka najtrudniejsze chyba dla niej zasieki obronne w postaci wałów, składających się z czterech wojów. Będą nimi Ceesay, Kamiński, Wołąkiewicz i Henriquez. Zwłaszcza Kamiński może być szczególnie twardym, trudnym do skruszenia ogniwem oporu. Przed wymienionymi wałami będą walczyć będą – niewątpliwie zaciekle i nieustępliwie – Drewniak i Murawski. Taka mieszanka dwu różnych materiałów i surowców użytych do umocnienia poznańskiej reduty  uzmysławia jak zażarty bój tu czeka żołnierzy Legii. Przed wspomnianą redutą nękać nieprzyjaciela z Warszawy będą m.in. Tonew i Możdżeń. To też niezwykle niebezpieczny alians tworzyw wybuchowo-miążdżących. Na samej szpicy zaś nękać będzie Legię szperacz-wytrych Ślusarski. Ten weteran wielu potyczek, specjalista otwierający wszelkie zamki i rygle zabezpieczające tyły wroga, umożliwi kolegom przeprowadzanie morderczych kontrataków, gdy wycieńczeni intensywnym obleganiem legioniści, nieco spowolnią natarcie. Tak, tak, ruchawka zapowiada tu się zajadła i bezpardonowa. A to jeszcze nie wszystko.

Bo np. niewykluczone, że do walki wręcz staną naprzeciw siebie wspomniany napastnik Tonew i niezłomny obrońca, legionista Rzeźniczak. Ich pojedynki mogą stać się unikalną, wstrząsającą ozdobą tej wojny. Zwiastują jedno z najbardziej bezpardonowych i najkrwawszych starć na boiskowych frontach. Niewykluczone, że ich niszczycielska ekspresja na zawsze pozostanie w naszej pamięci i naszych, kibicowskich wrażliwych sercach. Konfrontacja już niebawem – do boju, do boju! !